Baba figürü

Çocukluğumu anımsıyorum babamın sanat kitaplarını karıştıra karıştıra hayaller kurar, resimlerin içinde yaşamaya başlardım. Onun atelyesine girdiğimde karşılaştığım renkli atmosfer ve öğrencileri ile kurduğu samimi ilişkileri meraklı gözlerle izleyip adeta beynime kaydederdim. Kimi zaman küçük adımlarla

babamı takip eder, dağlara tepelere tırmanır, onunla birlikte minik suluboyalar yapardım, ya da İznik

gölünün kenarında yürürken bir baykuş görüp büyük bir heyecanla -’’ Babacığım bana kâğıt kalem ver.’’ deyip heyecanla baykuşun resmini çizerdim.Başka bir zaman Bursa’da Yeşil’den,Muradiye’ye bakarak manzara resimleri yaparken ona eşlik ederdim. Farklı bir film karesinde Taksim Sanat Galerisinde

tablolarını asmasına yardım eder, merdivenin üstünde ona resimlerini uzatır, yardımlarımın sonunda

mükâfat olarak Beyoğlu’nda sinema zevkini yaşardım büyük bir heyecanla…Bu böyle sürüp gitti ama en sonunda ayrılık zamanı geldiğinde, hüzünlü bir şekilde bir kasım günü sararmış yapraklar arasında hiç istemediğim halde ona veda etmek zorunda kalmıştım. Şimdi düşündüğümde aslında bu bir veda değil yeni bir başlangıcın habercisiydi, gen haritasının çizdiği yolda ilerlemek  ve onun bir uzantısı olmak gibiydi. Yıllar yılları kovaladı ben de bir sanat eğitimcisi oldum. Babanın örnek figür olduğu yolda ilerleyerek görevime başladım, baba evine dönüp orada yaşamaya karar verdiğimde tavan arasında bulduğum bir dosya bütün yaşantımı bir anda hızlı bir biçimde silkeledi. Dosyanın üstünde “Alptekin Yüksel’e” ibaresini görmek tüylerimi diken diken etmeye yetmişti. İki yaşımdan itibaren çizdiğim her şey, katıldığım yarışmalar, 1974 yılında Harbiye Ordu Evinde bana açmış olduğu ilk serginin doneleri vb. beni çok derinden etkilemişti. Meraklı araştırmacı bir kişiliğe sahip olmamın nedeni olan babam bu sevimli

mesajı  ileten dosyayı bulacağımı çok iyi biliyordu. Çünkü hayatı boyunca her zaman küçük küçük

kâğıtlara yazılı mesajlar bırakmaya bayılırdı. Üst üste kâğıtlara sarılı biçimde bıraktığı bu son mesaj bana çizdiği rotada adeta bir pusulaydı.  Belki de yaşamın bir özeti... Doğum, yaşam, ölüm üçlemesinin. Aynı mesajları ben de kızıma Ekin Rüzgâr Yüksel’e ve sanat eğitimcisi olan eşime bırakıyorum. 

  Alptekin Yüksel